Parallax image

Painting Exhibition

Local Events 2017
Next Project Holi Festival 2017
Previous Project Machi tis Kritis
Από 16.5 έως 21.5.17

20:00

Είσοδος Ελέυθερη

Aktie

«Εν τω Mηνί Aθύρ…»
Ο στόχος της προτεινόμενης εγκατάστασης στον συγκεκριμένο χώρο είναι να αποδώσει φόρο τιμής στους νέους ανθρώπους,  που πήραν μέρος στην «Μάχη της Κρήτης» το 1941 και έχασαν τις ζωές τους.
Σαράντα επιτύμβιες στήλες παρατάσσονται γεωμετρικά στο χώρο, ως αναφορά στα δύο στρατιωτικά νεκροταφεία, το Συμμαχικό Νεκροταφείο στον Βλητέ και το Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο στο Μάλεμε.
Σαράντα σήματα-μνήματα, ως συμβολική υπόμνηση των  άγουρων ζωών που χάθηκαν, είτε επιστρατευμένοι -πολλοί χωρίς καν να ρωτηθούν- στις δυνάμεις του «Άξονα», είτε ξεσηκωμένοι από το άδικο της επίθεσης και την αγάπη για τον τόπο τους και την λευτεριά -Κρήτες και σύμμαχοι- και που σήμερα «αναπαύονται» μαζί, ειρηνευμένοι, στην στοργική αγκαλιά της Κρητικής Γης.
Η κάθε στήλη φέρει πάνω της ένα νεκρικό πορτρέτο εφήβου, επιλογή που μας παραπέμπει  στον τρόπο που οι συνεχιστές της ύστερης ελληνιστικής παράδοσης της Αλεξανδρινής Σχολής ενταφίαζαν τους δικούς τους νεκρούς, φιλοτεχνώντας την προσωπογραφία τους (Φαγιούμ). Και στη βάση κάθε επιτύμβιας στήλης ένα καντήλι αναμμένο, σύμβολο μνήμης αλλά και ελπίδας .
Την κεντρική εγκατάσταση περιβάλλουν τοποθετημένα στους τοίχους, μεγάλων διαστάσεων πανό που φέρουν τα νούμερα των νεκρών από τις αντιμαχόμενες πλευρές.
Σ’ αυτόν τον χώρο της «Μη Λήθης» καλείται ο θεατής να περιηγηθεί, να αναμετρηθεί με το άδικο της σπατάλης  αυτής, να στοχαστεί.
Οι νεκροί, αθροίζονται;
Θα αναρωτηθεί κανείς: Γιατί όμως σήμερα ένα τέτοιο μνημόσυνο; 
Η Ευρώπη αλλά και ο σύγχρονος δυτικός κόσμος, πέραν της επικίνδυνης καταστρατήγησης της έννοιας της Δημοκρατίας σε θεσμικό αλλά και λειτουργικό επίπεδο, της βαθιάς πολιτισμικής κρίσης και διαφθοράς, σημειώνει παντού ως αντίβαρο, μια εμφανή τάση ανόδου των διάφορων «εθνικισμών». Είτε λησμονώντας, είτε αγνοώντας συνειδητά τα διδάγματα της πρόσφατης Ιστορίας, συγχέει  την ιδέα της εθνικής ταυτότητας -και  την διατήρηση της ανωτερότητας της ταυτότητας αυτής- με την φιλοπατρία, την αγάπη για ειρήνη, τον πόθο για ελευθερία. 
Θέλω λοιπόν ο επισκέπτης να συντονιστεί με τα νεκρικά πορτρέτα που εκτίθενται, να στοχαστεί πάνω τόσο στην αυτοθυσία των αμυνόμενων, μια θυσία «με νόημα». Μα να συνειδητοποιήσει και το α-νόητο της θυσίας, όταν αυτή εκπορεύεται από δογματικά καθεστώτα με τον γνωστό φανατισμό της μυωπίας και της άγνοιας.
Το τρένο της παγκοσμιοποίησης δεν γυρίζει πίσω. 
Ας μην υποτιμούμε όμως την «επιστροφή» της Ιστορίας.
ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ